Przeciętny człowiek nie jest specjalnie ciekaw świata. Ot, żyje, musi jakoś się z tym faktem uporać, im będzie to kosztowało mniej wysiłku - tym lepiej. A przecież poznawanie świata zakłada wysiłek, i to wielki, pochłaniający człowieka. Większość ludzi raczej rozwija w sobie zdolności przeciwne, zdolność, aby patrząc - nie widzieć, aby słuchając - nie słyszeć.
(Ryszard Kapuściński, Podróże z Herodotem)

[...] w sensie idealnym, nigdy nie mamy do czynienia z historią rzeczywistą, ale zawsze
z opowiedzianą, z przed-stawioną, z taką, jaka - jak ktoś utrzymuje - była; taką, w jaką ktoś wierzy.
(Ryszard Kapuściński, Podróże z Herodotem)

Reporterska ciekawość świata to rzecz charakteru. Są ludzie, których świat w ogóle nie interesuje. Własny świat uważają za cały świat. I to też trzeba cenić. Konfucjusz powiedział, że świat najlepiej poznawać, nie wychodząc ze swojego domu. Jest w tym jakaś prawda. Nie trzeba koniecznie podróżować w przestrzeni. Można odbywać podróże w głąb własnej duszy. Pojęcie podróży jest bardzo rozciągliwe i zróżnicowane.
(Ryszard Kapuściński, Autoportret reportera)

W każdym z powyższych fragmentów Ryszard Kapuściński, mistrz współczesnego reportażu, uchyla rąbka tajemnicy swego warsztatu. Do końca wszystkiego nie wypowie. Bo to, czym jest reportaż
w ogóle jest tajemnicą, do której dochodzi się latami, bez pewności, że się ją odkryje. Jedno, co wyartykułowane zostało dobitnie, to to, że reportaż jest poznawaniem świata i siebie. Niekoniecznie więc trzeba przemierzać tysiące kilometrów i szukać ludzi niezwykłych, aby dobrze opowiadać.
Aby czegoś istotnego dotknąć.
Chcielibyśmy zaproponować państwu cykliczny konkurs na reportaż dotyczący miejsca, w którym żyjemy. Drawsko Pomorskie, Złocieniec, Kalisz Pomorski, Czaplinek i wiele innych, mniejszych miejscowości to przestrzenie, w których dzieją się rzeczy ciekawe, czasem niezwykłe, w których żyją ludzie, o których warto opowiedzieć. Spróbujcie to zobaczyć i opisać. Niech Wasze opowieści przesycone będą prawdą o człowieku i miejscu, z którym się zetknęliście. Może będzie to dobry pretekst, by poznać je lepiej. Lepiej też je zrozumieć.
Pierwsza edycja naszego konkursu skupia się na człowieku, człowieku stąd. Przyjrzyjcie się uważnie twarzom z Waszego otoczenia, ludziom, którzy coś osiągnęli lub po prostu tym, w których odbija się nasza codzienność. Mogą to być historie współczesne, może to być opowieść o przeszłości. Ważne, aby frapowały, wzruszały lub po prostu dawały świadectwo ludzkiej egzystencji.
Jedynym ograniczeniem jest w tym wypadku forma. Ale jeśli ktoś czyta współczesny reportaż wie,
że nie jest to gorset nazbyt ciasny. Dla każdego, kto szuka swojego języka, proponujemy zajrzenie do książek polecanych w bibliografii.
Zapraszamy wszystkich zainteresowanych do wzięcia udziału w konkursie.
Bez Was nie ma on sensu.

Bartosz Kowalczyk
Eryk Krasucki
Marlena Otłowska